فولاد، صنعتی پیشرو که به چشم انداز‌ها نزدیک شد 

تیتر20- صنعت فولاد با توجه به ذخایر سنگ آهنی که در کشور کشف شده بود و میزان ذخایر گازی که در اختیار بود، برنامه افزایش تولید را در دستور کار خود قرار داد.  این در حالی بود که حتی تا سال 93 ، ایران یکی از واردکنندگان فولاد بود اما با سرعت گرفتن بهره برداری از 8  طرح فولادی و همچنین اجرای طرح های توسعه ای در مجموعه های بزرگ فولادی، نه تنها از جمع واردکنندگان خارج شد، بلکه به جمع 10  تولید کننده برتر جهان پیوست تا بیش از پیش بتواند میزان کمی و کیفی خود را افزایش دهد. 

براساس چشم انداز تدوین شده، صنعت فولاد باید در 1404، به تولید 55  میلیون تن دست پیدا می کرد. عددی که در سال های عنوان شده، با انتقادهای بسیاری همراه بود و بسیاری معتقد بودند که صنعت فولاد نمی تواند به این عدد دست پیدا کند. 

طرح های فولادی یکی پس از دیگری در دستور بهره برداری قرار گرفت تا بتواند این چشم انداز را محقق کند. این اتفاق به نحوی توانست فعالیت در زنجیره فولاد را تغییر دهد.
 به نوعی که تولیدکنندگان فولاد برای تامین مواد اولیه خود و براساس سیاست وزارت صمت، به سمت توسعه اکتشافات رفتند تا بتوانند با بهره برداری از ذخایر بیشتر، حجم تولیدات خود را افزایش دهند. 

تقریبا صنعت فولاد برای تحقق این برنامه ریل گذاری درستی را در دستور کار خود داشت اما در ادامه با توجه به مجوزهای صادرشده برای احداث واحدهای فولادی جدید، بحران تامین مواد اولیه و انرژی مورد نیاز پررنگ شد. 

تولیدکنندگان فولاد در کنار برنامه ریزی و سرمایه گذاری برای تولید باید نگران تامین مواد اولیه برای افزایش ظرفیت و همچنین تامین برق و گاز مورد نیاز باشند.

 افزایش ظرفیت های تولید طبق برنامه جلو رفت و امروز در آستانه رسیدن به چشم انداز 1404، به میزان 45  میلیون تن ظرفیت نصب شده در صنعت فولاد وجود دارد.

دستیابی به این ظرفیت نشان می دهد که صنعت فولاد تنها صنعتی است که توانسته برنامه پنج ساله را محقق به اهداف پیش بینی شده دست پیدا کند.

این موضوع در حالی اجرایی شده است که صنعت فولاد که روزی این هدف را براساس ذخایر سنگ آهن و گاز در دستور کار قرار داده بود، امروز بحران مواد اولیه به میزانی است که حتی پیش بینی می شود در سال های آینده بخشی از نیاز صنعت فولاد به سنگ آهن از طریق واردات تامین شود. از سویی دیگر تامین برق و گاز نیز حداقل در چند سال اخیر به بحران شماره یک فولادی ها تبدیل شده است که باعث شده این صنعت برای تامین نیاز خود وارد سرمایه گذاری شود. 

اما نکته مهم آن است که وقتی صنعت فولاد توانست چشم انداز پیش بینی شده را محقق و خود را با برنامه های پیش بینی شده در تولید و صادرات تطبیق دهد، نباید چالش هایی ناشی از بی توجهی به تامین زیرساخت ها ، ظرفیت تولید را تحت الشعاع قرار دهد. دولت باید با برنامه ریزی های درست نیازهای صنعت فولاد را تامین کند.